POEMIKX AZTIA
Bazen behin azti bat. Poemikx aztia zuen izena. Beldurgarria eta ikaragarria zen, maltzurra zen eta azerretzen zenean inor ez zen urbiltzen beragana baina batzutan maitagarria zen. Emazte bat zuen eta berarekin oso maitemindua zegoen. Bizar eta ile tzuri eta luzeak
zuenen. Egun batean poemikx oso zaharra zen baina bere emasteak 30 urte zituen orduan ume bat auki zuen bost urtekoa Pamikx zuen izena. Poemikx ezin zen aztia izan oso zaharra zela orduan bere umeari ezan zion:
-Pamikx orain ni ezin naiz aztia izan eta zure tzanda eldu da.
-Baina aita ni oraindik oso gaztea naiz eta ezin naiz orain dik aztia izan.
-Herriko buruzagiari galdetuko diogu.
Poemikxek galdetu egin zion eta herriko alkateak baietz ezan zuen eta Pamikx izan zen herriko aztia.
Ala bazan edo ez bazan zar dadila kalabazan eta atera dadila Laukizko plazan.
No hay comentarios:
Publicar un comentario